Sensorische Informatieverwerkingstherapie

Sensorische informatieverwerking is een hele mond vol. Sensorisch betekent eigenlijk niet meer dan ‘zintuiglijk’.

De zintuigen voorzien ons van informatie over het eigen lichaam en de omgeving daarbuiten. De hersenen nemen de informatie op die via de zintuigen binnenkomt. De informatie wordt verwerkt in de hersenen en daar met elkaar verbonden. Dit maakt het mogelijk om op een adequate manier te reageren op de eisen/verwachtingen vanuit de omgeving. Voor kinderen is dit een voorwaarde om te kunnen spelen, sporten en leren.

Niet veel mensen weten van het bestaan van sensorische informatieverwerkingsproblemen. Dat kan problemen geven voor het kind, omdat het niet wordt begrepen door de omgeving. Op deze site kunt u er extra informatie over vinden: de symptomen, hoe u erachter kunt komen of uw kind er last van heeft en wat u in dat geval kunt doen.

Er zijn er de zintuigen die we allemaal kennen: ruiken, proeven, horen of zien. Maar er zijn ook verborgen zintuigen, zoals het evenwichtsorgaan.

Al die zintuigen werken de hele dag samen om ervoor te zorgen dat we goed reageren op onze omgeving. Ze informeren ons in feite over de wereld om ons heen. Ze laten ons weten dat we bij een groen stoplicht door moeten rijden en ze vertellen ons dat we bij een volle blaas naar de wc moeten. Ze bestaan afzonderlijk van elkaar, maar moeten als een geheel functioneren.

Gebeurt dat niet dan is er sprake van een sensorisch informatieverwerkingsprobleem. Wij richten ons op sensorische informatieverwerkingsproblemen bij kinderen. Prikkels komen sterker binnen, of juist minder sterk. Het kind neemt informatie uit de omgeving rommelig waar. Als gevolg daarvan reageert het anders op de omgeving.

Kinderen met sensorische informatieverwerkingsproblemen, hebben dus simpel gezegd zintuigen die niet goed samenwerken. Dat heeft invloed op het gedrag van een kind. Anderen kunnen dat gedrag misschien als vreemd ervaren, of onaangepast. Maar in werkelijkheid krijgt het kind informatie over de wereld anders binnen.

Een kind met sensorische informatieverwerkingsproblemen heeft een minder georganiseerd brein. Omdat de samenhang tussen hersenen en gedrag heel sterk is, zal zijn gedrag ook minder georganiseerd zijn. Dat kan zich op een heleboel verschillende manieren uiten.

Dat is wat herkenning van sensorische informatieverwerkingsproblematiek lastig maakt: de symptomen zijn bij ieder kind verschillend. Er zijn immers héél veel zintuigen en die werken ook nog eens bij iedereen anders.

Het is bijna niet voor te stellen hoe zeer onze zintuigen ons van dienst zijn. Zo kunnen ze er voor zorgen dat we wakker blijven (harde muziek aan in de auto) of juist rustig worden (met geurkaars aan in bad). En zo zijn er nog veel meer dingen waarbij onze zintuigen bepalen hoe we ons voelen en hoe we ons gedragen.

Zintuigen die niet goed samenwerken kunnen daarom dus ook op heel veel momenten, op heel veel manieren een rol spelen bij het gedrag van een kind. Bovendien kan het voorkomen in combinatie met andere stoornissen, zoals bijvoorbeeld met ADD, ADHD of DCD.

Kinderen met sensorische informatieverwerkingsproblemen, willen wel soepel reageren op de buitenwereld, maar ze kunnen het niet. Het gevolg is vaak onbegrip vanuit de omgeving. Die snapt immers niet waarom het kind zo snel boos wordt, of niet goed luistert. Daarom is het belangrijk sensorische informatieverwerkingsproblemen te (h)erkennen: zodat er hulp en begrip komt voor de problemen die het kind ondervindt.

Het kind raakt van streek tijdens verzorging (het begint bijvoorbeeld te huilen als het haar wordt gekamd, gezicht wordt gewassen of de nagels worden geknipt). Het kind vermijdt lopen op blote voeten, vooral in het zand. Het kind vertoont ongebruikelijke behoefte om aan bepaalde oppervlakken of structuren te zitten (bijvoorbeeld voortdurend bepaald speelgoed aanraken). Het kind krimpt ineen als hij op een vriendelijke manier word aangeraakt. Maar ook onbedoeld hardhandig of grof bewegen kan tastproblemen aangeven.

Het kind wordt angstig als zijn voeten van de grond komen. Het kind is bang voor hoogtes en bang om te vallen. Het kind heeft een hekel aan liften of roltrappen. Het kind heeft een hekel aan activiteiten waarbij het hoofd ondersteboven hangt. Het kind geniet van draaimolens en snel rijden. Het kind gooit zichzelf voor de grap op de grond, tegen de muur of tegen anderen aan. Kortom houdings- en  evenwichtsprikkels worden niet verwerkt zoals dat eigenlijk zou moeten.

Het kind is snel afgeleid door wat hij ziet. Het kind knippert veel met zijn ogen bij fel licht. Het kind heeft problemen met oogcontact maken, heeft moeite met het herkennen van vormen of onthoudt opvallend slecht wat het gezien heeft.

Het kind vertoont een negatieve reactie (bijvoorbeeld handen voor zijn oren houden) op onverwachte, harde geluiden. Het kind is snel afgeleid door geluiden in de omgeving (het kan bijvoorbeeld niet werken met achtergrondgeluiden). Het kind reageert niet wanneer zijn naam wordt geroepen, ondanks goed gehoor. Het kind geniet van vreemde geluiden of maakt zelf graag harde geluiden.

Het kind eet alleen voedsel met bepaalde smaken, of beperkt zich tot voedsel met bepaalde smaken, of beperkt zich tot voedsel met een bepaalde structuur of temperatuur. Het kind toont een sterke voorkeur voor bepaalde geuren en smaken. Het kind kauwt of likt aan niet-eetbare voorwerpen.

Onze SI-therapeut gaat dmv onderzoek, observatie, vragenlijsten en een intakegesprek met u en uw kind op zoek naar de probleemgebieden. Dan stellen we samen vast of we daar met behulp van behandeling verbetering in kunnen gaan brengen. Soms is het nodig om de school of peuterspeelzaal van advies en informatie te voorzien.

Ook kunnen we adviseren over het gebruik van si-materialen zoals verzwaringsvesten, drukvesten, zitkussens, kauwkoorden, fidgets en andere materialen.

Voor meer informatie kunt u contact opnemen met onze SI-therapeut.